'Diyetleri yapmayı bırakırsam asla kendimi kontrol edemem.'
'Asla irademe sahip olamam.'
'Zaten diyet yaparken bile ara sıra kilo alırım diyet yapmayı bırakırsam işin ucu kaçar.'
'Ben kısıtlanmazsam çok yerim.'
Siz de böyle düşünüyor musunuz?
Aslında size bunları düşündüren şey diyet yapmak!
Evet, maalesef öyle.
Kendinizi kısıtlayıcı bir diyete soktuğunuz için bu durumları yaşıyorsunuz.
Neden peki ?
Kısıtlama düşüncesi beyninizde kıtlık düşünceleri oluşturur.
Kıtlık düşünceleri de ilkel beyni tetikler ve bir daha o besinlere ulaşamayacağınızı düşündürür.
Düşünün mesela önünüzde bir çikolata var ve onu yiyebileceğiniz tek an, o an.
O çikolatayı nasıl yersiniz?
Hızlı bir şekilde, belki tadını bile tam olarak fark edemeden, tıkıştırırcasına, keyif almadan yersiniz.
Çünkü o an yemezseniz uzun bir süre daha ulaşamayacağınızı düşünürsünüz.
Bunun tersini düşünelim,
Önünüzde bir çikolata var ve siz çikolata görmeye alışıksınız, istediğiniz zaman ulaşabilirsiniz, sizin için sınır dışı bir yiyecek değil.
O zaman nasıl yersiniz o çikolatayı?
Canınız gerçekten isterse, tatmin olacağınız miktarda ve keyif alarak yersiniz.
Belki yerken tadını gerçekten sevmediğinizi fark edeceksiniz ve yarısını yemeden bırakıcaksınız.
Çünkü çikolata bir yere kaçmıyor, istediğiniz zaman yeme özgürlüğüne sahipsiniz.
Siz de böyle düşünerek;
İstediğiniz şeyden istediğiniz miktarda yiyebilme özgürlüğünü yaşayabilirsiniz.
Yeme izni vermekten korkuyor olabilirsiniz. Sizi çok iyi anlıyorum, duyuyorum, görüyorum.
Çok uzun bir süre diyet yaptıysanız ve kısıtlandıysanız sonrasında çok miktarda yemek isteyeceksiniz.
Şunu düşünün çok sevdiğiniz bir arkadaşınızla çok uzun süre ayrı kaldınız ve onu çok özlediniz. O arkadaşınızla tekrardan buluşunca ona nasıl sarılırsınız?
Büyük ihtimalle sıkı sıkı sarılırsınız ama sonrasında özleminiz son bulur ve ilişkiniz normalleşir.
Aynı yiyeceklerle de böyle bir ilişkiye sahibiz.
Alışma aşamasından sonra yemeniz normalleşecek ve o zaman gerçek yeme özgürlüğüne kavuşacaksınız.
Bu özgürlüğü ulaşabilmeniz temennisiyle...